پایدارسازی در لوله پلی اتیلن

پایدار سازی:

مواد اولیه لوله های پلی اتیلن با دو هدف اصلی محتوی پایدار کننده هستند:

1-برای جلوگیری از تجزیه رزین در زمان فراورش و جوش گرمایی است که در آن ها ماده ذوب شده و تحت دماهای بسیار زیاد قرار می گیرد .

2-برای جلوگیری از کاهش خواص عملکردی لوله است که ناشی از اکسید شدن آرام لوله در طول عمر کاری آن می باشد.

بدلیل ایجاد واکنش های شیمیایی در دماهای بالا، خواص عملکردی پلیمر کاهش می یابد. این فرآیند حاصل تشکیل رادیکال های آزادی است که به واکنش با پلی اتیلن ادامه می دهند و روند تجزیه ای را ایجاد میکنند که حتی پس از سرد شدن ماده ادامه پیدا می کند. پایدار کننده های حرارتی به منظور جلوگیری از ادامه این فرآیند به ماده اضافه می شوند. این پایدار کننده ها با واکنش با محصولات اولیه تجزیه، ذرات پایداری را بوجود می آورند که دیگر قابلیت فعالیت شیمیایی ندارند.

در دماهای کاری پایین ريا، احتمال وجود فرآیند تجزیه اکسیده بسیار آرام وجود دارد، فرآیندی که می توان منجر به زوال آهسته خواص عملکردی شود، برای مقابله با این احتمال ، آنتی اکسیدانها به مواد اولیه افزوده می شوند.